وقت‌کُشی برای فوتبال ملی به خاطر یک مشت دلار!/ از انگ دلالی تا انتظار برای "بله"سوم کی‌روش

روزها برای تیم ملی از دست می رود اما فدراسیون فوتبال هنوز با این چالش روبه‌رو است که کی‌روش بماند یا برود.  روی موج احساسات رفتن و بازی کردن با افکار عمومی که معمولا هم روی احساس پایدار است تا منطقی توجیه پذیر کار خیلی سختی به خصوص در کشور ما نیست. خیلی راحت می توان با یک نظرسنجی یا به قولی نظرسازی و تبلیغات نظر مردم را تغییر داد.   مسئله این است که اصلا در مملکت ما تعریف درستی بابت هوادار و طرفدار وجود ندارد. عده ای هستند که بر اساس جو موجود و شرایط حاکم طرفدار تیم ملی می شوند و شاید فقط و فقط دو تا سه بار در سال به هواخواهی از تیم مملکت خود پای تلویزیون بنشینند و بازی های تیم ملی را مشاهده کنند اما عده ای هستند که طرفدار تیم ملی اند.   آنها کسانی هستند که اخبار تیم ملی را هر لحظه پیگیری می کنند و حتی رنج حضور در ورزشگاه را هم به جان می خرند. مسلما بین عقاید یک هوادار با یک طرفدار تفاوت دیدگاهی زیادی وجود دارد اما چه می شود که نظر افکار عمومی که بیشتر بر پایه هواداران آن است به عنوان نظر مردم قرار است قالب به یک تصمیم مهم و حیاتی برای تیم ملی شود؟روزهای پر حادثه ای برای تیم ملی در راه است؛ شاید این از خوشبختی یا شوربختی فوتبال ایران است که این همه چالش دارد و مورد توجه است اما بر خلاف این همه توجه و اهمیت چیزی از آن در نمی آید و آبی گرم نمی شود.فرصت سوزی، فرصت سوزی و فرصت سوزی تنها واژگانی است که می توان برای این روزهای ملی خود بگوییم. روزهایی که خیلی راحت برای چانه زنی یک مشت دلار از بین می رود و بعد این ما هستیم و سرمربی که هر که می خواهد باید با این ادعا که وقت ندارم.در مورد کارلوس کی روش حرف و صحبت زیاد است. در مورد شخصیت به شدت کاریزمایی که بیشتر از اینکه از نظر فنی روی فوتبال و مردم فوتبالدوست ما تاثیر گذاشته باشد از نظر رفتاری توانسته خیلی ها را مجذوب خود کند. الحق هم که کی‌روش در این زمینه باید لقب استادی بگیرد. او مربی خوش برخورد البته با مردم ...