پند گرفتن از سخن خدا

پند گرفتن از سخن خدااز خطبه‏هاي آن حضرت عليه‏السلام است (در اندرز به مردم و فضائل قرآن کريم که آن را در اوائل خلافت خود فرموده): از گفتار خدا (در قرآن کريم راجع بدنيا و آخرت) سود ببريد (که بهترين سودها است) و از پندهاي خدا (به زبان پيغمبر اکرم) بهره گيريد (تا رستگار شويد) و اندرز خدا را بپذيريد (تا از سختيهاي عذاب برهيد) زيرا خداوند به دليلهائي که (بر همه) هويدا است جاي عذر براي عذاب نمودن (گناهکاران) شما باقي نگذاشته (که بگويند چرا ما را عذاب ميکني در صورتيکه ما نميدانستيم) و به شما اتمام حجت کرده (قرآن کريم را نازل فرموده و پيغمبر اکرم را مبين آن و راهنماي جن و انس قرار داده و خير و شر را به همگان نشان داده تا ايشان را در ترک تکاليف حجتي نباشد) و از اعمال آنچه را که دوست داشته (به انجام آن امر کرده) و آنچه را که بد دانسته (بجا آوردن آن را نهي نموده، در قرآن کريم و سنت پيغمبر اکرم) براي شما بيان فرموده تا دوست داشته او را پيروي و از آنچه بد دانسته دوري نمائيد، زيرا رسول خدا، صلي الله عليه و اله ميفرمود: بهشت پيچيده شده به سختيها (تحمل رنجها و شکيبائي بر طاعت و خودداري از گناهان) و آتش پيچيده شده به خواهشها (ينفس و معصيت و نافرماني). و بدانيد هيچ چيز از طاعت خدا نيست مگر آنکه انجام آن گران مي‏آيد، و هيچ چيز از معصيت خدا نيست مگر آنکه موافق ميل و خواهش ميباشد (زيرا پيروي نفس از قوه شهويه بيشتر است از قوه عاقله) پس خدا بيامرزد مردي را که شهوت را از خويش دور کرده از پيروي خواهش و آرزوي نفس باز ايستد، زيرا اين نفس مشکلترين چيز است براي باز داشتن (از شهوتراني) و هميشه بر اثر خواهش و آرزو به معصيت شوق دارد. و اي بندگان خدا بدانيد که مومن شب صبح نميکند و صبح را به شب نميرساند مگر آنکه به نفس خود بدگمان است و پيوسته از او عيب جوئي ميکند، و زيادتر از آنچه نموده است (از طاعت و بندگي) از آن ميطلبد (لذا نفس بر مومن تسلط نيافته نميتواند او را فريب دهد) پس مانند کساني باشيد ...