از ابتدای تاریخ، مادر همیشه نماد مظهر محبت و از خود گذشتگی بوده است. در جامعه صنعتی و خالی از ویژگی های انسان امروز ، هنوز هم مادر شدن یک تحول عظیم در زندگی افراد است و تغییرات بسیاری در خصوصیات و زندگی آنها ایجاد می کند.
داستان ها و فیلم های بسیاری، تکیه بر همین موضوع و بر مبنای فداکاری های یک مادر نوشته و ساخته شده اند که بسیار تاثیرگذار هستند. در سینمای ایران، نمونه شاخص آن بویژه در سالهای اخیر دو فیلم "میم مثل مادر"ساخته مرحوم رسول ملاقلی پور و "مهر مادری"ساخته کمال تبریزی است که با استقبال بسیاری روبرو شدند. این موضوع تنها مختص انسانها نیست و در جهان حیوانات نیز، مادر برای حفظ جان کودک خود، دست به هر کاری می زند.
اما از دیدگاه روانپزشکی، موضوع به این سادگی نیست. در علم «فرزند پروری» (Parenting) از دو اصطلاح «مادر کافی» (Good enough mother) و «مادر کامل» استفاده می شود.
«مادر کامل» یا مادر بی عیب و نقص همیشه و در هر لحظه از کودکش مراقبت می کند، یک لحظه او را تنها نمی گذارد و به هیچ چیز دیگری حتی خودش توجه نمی کند و در واقع زندگی خود را وقف کودکش کرده است.
افتخار این مادر این است که فرزندم بدون اینکه نیاز خود را به زبان نیاورد، من آنرا برآورده می کنم و نمی گذارم آب در دل کودکم تکان بخورد. اما این مادر مضطرب، وحشت زده و نگران چه پیامی به فرزند خود می دهد؟
پیام او این است که «دنیا محل بسیار خطرناکی است و هر لحظه باید منتظر فاجعه ای باشی تو بدون من نمی توانی زندگی کنی و توان دفاع از خودت را نداری» این مادر حتی به او اجازه نمی دهد به نیازهایش فکر کند و آنها را به زبان بیاورد (در دوران نوزادی و اوایل کودکی با گریه و در سنین بالاتر با صحبت کردن).
این مادر و فرزند هرگز روی آرامش را نمی بینند و عملا پدر نیز از چرخه زندگی حذف می شود و یا همکار مادر می شود. این فرزند در آینده نه چندان دور، آمادگی و توان برخورد با مشکلات را ندارد و به شدت وابسته به والدین است.
اما ...
↧